Meervoudig wereldkampioen en een van de meest succesvolle motorcrossers van de moderne tijd, Tony Cairoli, vertelt over zijn recente 'rookie'-uitstapjes in de AMA Pro National-serie van 2022 in de Verenigde Staten. Toen Red Bull KTM Factory Racing MXGP-icoon Tony Cairoli aankondigde dat hij afgelopen zomer afscheid nam van de fulltime FIM-wereldkampioenschappen, bleef er één doel in het verschiet: deelnemen aan een ronde van de meest competitieve nationale motorcross-serie ter wereld, de AMA Pro. Door de gecombineerde middelen van Red Bull KTM Factory Racing in Oostenrijk en de Noord-Amerikaanse link, werd ruimte gevonden voor de Italiaan om naar de Verenigde Staten te reizen om zich te voegen bij Aaron Plessinger en de terugkerende Ryan Dungey voor geselecteerde optredens met de nieuwe KTM 450 SX-F.

Hoe dat verliep leest U onder Thor.

Vooraf was alles geregeld, zodat Tony genoeg rij- en trainingsmogelijkheden in Europa en zijn basis in de buurt van Rome kon krijgen om in redelijke vorm over de Atlantische Oceaan te kunnen vliegen om te racen. Als een van de meest gerespecteerde motorcrossers van deze eeuw werd de #222 met open armen ontvangen door enthousiaste Amerikaanse fans en toonde hij zijn klasse, ondanks het naderen van zijn 37e verjaardag, door een aantal top tien resultaten te scoren. En zelfs binnen - de top vijf  te circuleren. Na de wedstrijden in Californië, Colorado en Pennsylvania keerde Tony terug naar huis om zijn ambassadeur- en testrol bij de fabriek voort te zetten en zijn aanzienlijke ervaring aan de huidige MXGP-rijders door te geven.

Tony, je ging naar de VS met een maand voorbereiding. Het was niet veel, voelde je dat?

Zeker, en ik wist dat het heel moeilijk zou zijn om mee te doen, maar toen was ik ook een beetje verrast omdat de top vijf mogelijk was, als ik niet een paar fouten maakte. We stonden er  altijd: 7, 8, 5, 6, 4, 4. Ik was uiteindelijk best tevreden met het tempo dat ik had.

Je wilde de serie altijd al eens proberen en sommige van die Amerikaanse nummers zijn erg bekend. Je had bijna twintig jaar op Grand Prix-circuits doorgebracht, dus het moet een opwindende ontdekking zijn geweest...

Echt leuk en omdat alles zo nieuw was, moest ik de circuits, de ondergrond, de tegenstanders en het tempo van de manches leren kennen. Leuk was het zeker.

Je hebt ook met de 2023 KTM 450 SX-F gereden...

Het was een geweldige ervaring om op de nieuwe fiets te rijden. De motor had dezelfde kenmerken als mijn fabrieksmotor vorig jaar, maar we hadden niet veel tijd om aan de ophangingsinstellingen voor het nieuwe chassis te werken. We waren aan het testen terwijl we aan het racen waren en een paar dagen reden we tussendoor. Na twee races begon ik me veel beter te voelen en was ik blij met hoe de motor aanvoelde. Het plan was voor één, dan voor twee en uiteindelijk voor vier races.

Was dat te weinig of meer dan je had verwacht?

Het was leuk om gewoon de vier te doen. Het was altijd het plan om de eerste twee te doen, maar toen bleven we er nog twee omdat ik kon zien dat we veel verbeterden. We waren al in de Verenigde Staten en het kostte heel weinig om nog een paar weken te blijven voor nog twee races. We wisten dat we na die vier een beslissing moesten nemen, maar ik baseerde die op hoe ik me voelde. Ik werd elke keer beter, maar om het hele seizoen te doen, is erg zwaar voor mij na zoveel jaren van een grote focus op het wereldkampioenschap. Als ik nu terugkijk, had ik vanaf het begin in het programma moeten zitten. Het zou toen mogelijk zijn geweest, maar met de voorbereiding die ik had, zou het een heel grote inspanning zijn geweest om het hele kampioenschap te doen.

Was het alsof je vroeg weg moest van een leuk feestje?

Ja! Het was zo. Het was een geweldige ervaring en we deden het goed tot ronde vier toen ik wat problemen had in de eerste manche en ik crashte en een beetje op mijn knie viel. Ik wist dat het mijn laatste race was en als ik voor het kampioenschap had gevochten, zou ik een extra duwtje hebben gegeven, maar ik zat buiten de top tien en ik wilde niet zoveel risico nemen. Ik was er gewoon om van de races te genieten en niet om te crashen en geblesseerd te raken.

Welke aspecten van de serie waren gemakkelijker dan MXGP?

Ik vond de voorbereiding van de baan goed. De baanploeg luisterde echt naar de rijders en ging na elke sessie in gesprek met de topmannen. Als we aanbevelingen hadden voor delen van de baan, zouden ze die meteen repareren. Ik vond het eendaagse formaat ook leuk. Het was intenser en iedereen gaat vanaf het begin sneller.

Wat vond je dat moeilijker was? Het starthek was anders maar dan ook het tempo van de manches. De eerste ronden zijn waanzinnig snel omdat ik denk dat de jongens dat gewend zijn van supercross. De eerste twee ronden zijn ze erg snel en agressief en dat is anders dan MXGP waar iedereen de eerste ronden zal rijden en dan wordt het ritme hoger. Het was een beetje moeilijk om me aan te passen aan het feit dat het gekste deel van de race aan het begin staat. Daar moet je snel op inspelen.

Hoe vond je je ontvangst door de Amerikaanse fans en mensen die je misschien hadden willen zien racen?

Het was gek! De fans waren echt ondersteunend en juichten veel. Ik zag veel Italiaanse vlaggen rond de sporen. Het was echt heel leuk en ik had niet zo'n warm welkom verwacht. Het was weer een heel leuk onderdeel van dit alles.

Ten slotte racete je tegen Ryan Dungey en ex-teamgenoten zoals Ken Roczen, evenals een heel Amerikaans peloton. Gewoonlijk ervaar je deze tegenstand eenmaal per jaar in beperkte aantallen bij de Motocross of Nations. Hoe was dat?

Racen tegen mensen waar je nooit echt een kans op hebt gehad, was een ander speciaal onderdeel. Iedereen heeft zijn eigen stijl en bij de Nations strijd je natuurlijk maar tegen twee van de renners. Hier waren er duidelijk veel! Dus het begin van de races was leuk maar ook moeilijk omdat je moest wennen aan de anderen. Het was leuk om een aantal oude concurrenten weer op de baan te zien.