De RCU dus. Ook Liam Everts nam deel aan het volledige programma. Net als Jeremy Seewer onder goedkeurend oog van Thomas Ramsbacher (Rockstar Energy Europe). Nog enkele GP-rijders namen de gelegenheid te baat om bij te leren. Bij onze aankomst waren er al drie sessies afgewerkt. We mochten aanschuiven bij de lunch (thx Naomi) en aansluitend was er een hele poos uitgetrokken waarbij de deelnemers vrij vragen konden afvuren op de rijders. Het duurde even voor de deelnemers (een dikke 100) los kwamen. Blijkbaar waren ze niet gewend aan de toegankelijkheid van de iconen, die op armlengte van de groep zaten. Maar toen ze voelden dat de “vedetten (-tig SX, outdoor- en wereldtitels) gewone mensen van vlees en bloed bleken liep het allemaal los. Hilarisch werd het toen iemand wilde weten of seks tussen de reeksen aanvaardbaar was. Een paar zwermden om het antwoord heen, maar Carmichael liet wat los. “Niet tijdens de reeksen, maar zeker wel na de zege, als beloning,” grapte, of grapte hij niet. De olijke vragensteller liet niet af en vroeg of het misschien na de training kon. Toen werd de joker ingezet. Maar er werden ook ernstige vragen gesteld. Vooral over de manier van trainen. En daar waren alle meningen opvallend gelijklopend. Waarop Carmichael repliceerde: “Ik had veel training nodig. Om je optimaal voor te bereiden moet je inderdaad zorgen dat je steeds een reëel doel voor ogen hebt.” Wij trokken naar het veldje waar Carmichael bochtentechniek onderwees. Hij had enkele punten gemarkeerd. Bedoeling was om zo snel mogelijk naar dit punt te rijden. Vervolgens de ankers uit te gooien om de bocht te nemen die hij uitzette. Waarbij hij aangaf welke houding bij het uitremmen moest worden aangenomen. De uitgelaten bende ging aan de slag. Vooral de mannen die dachten dat ze konden crossen lieten zich vangen. Want Ricky had de bocht zodanig geknepen, dat bijnam niemand er in slaagde om kegels intact te laten. Carmichael zag dat het een kwestie was van overmoed en niet goed geluisterd was. Hij riep iedereen terug naar het middenplein, en wees zijn pupillen er op dat de bocht halen belangrijker was dan de snelheid waarmee dit gebeurde. En zie, bij hun tweede poging bleek dat ze hun lesje wel geleerd. Carmichael gaf voor iedereen de tips om nog beter te doen. Niemand wordt van dat uurtje draaien een beter crosser. Hij (en hier en daar ook een zij) worden dat wel als ze hierop blijven trainen met de tips van Carmichael. Na een urrtje rond de piketten draaien, lag bij de meesten hun snelheid flink hoger en bij sommigen hun zelfbeeld weer wat lager. Wij naar de grote omloop dus. Op drie verschillende secties stonden Jeff Stanton, Jamie Dobb en Stefan Everts de betere lijnen aan te geven, de jumptechniek aan te passen. Iedereen kreeg aandacht. Bij het vrij rijden gingen ze met Stefan en Co de baan op. Vooral met de bedoeling om zo veel mogelijk recht te staan. Sommigen deden echt hard hun best, maar anderen vonden het al een hele eer om achter Stefan, Jeff of Jamie aan te jagen. Wij beleefden de laatste momenten in de schaduw, onder het genot van een Monster Energy. Onze conclusie:de lesdag is een vrij dure aangelegenheid. Wie echt luisterde naar het verhaal van de profs, stuk voor stuk, de besten van de wereld, komt straks een eind verder als hij de principes mee neemt, onderhoudt en doorgedreven traint. En de organisatie maakt er zich niet gemakkelijk van af. De catering was dik in orde, de accommodatie perfect. Het circuit werd stofvrij gehouden. Jeff, Jeff, Ricky, Stefan en Jaimie kweten zich gewetensvol van hun taak. Kortom, voor wie dit echt ter harte neemt was elke eurocent goed, neen héél goed besteed.