Normaal was hij gisteren uw gastheer geweest op de Keiheuvel in Balen. Maar ook Léon ontsnapte niet aan het Covid-beestje en moest maandagmorgen de organisatie verwittigen dat hij smoorziek was en bijgevolg niet in staat was om de micro te vatten. Nu was dat voor KMC Mol geen drama, want met Frank Jansens en Eddy Wijnants was er kwaliteit genoeg voorhanden om dit op te vangen. Na 41 jaar achter de micro is het tijd voor wat anders.
Léon Van Gestel: “Ik was tot het besluit gekomen dat ik in Balen had willen vertellen dat het voor mij de laatste keer Keiheuvel zou zijn. Ik ben 67. Het wordt fysiek lastig om een volle dag aan de bak te moeten. Covid stak hier dus een stokje voor. Maar ik had al een paar organisaties toegezegd en zo moest ik dinsdag via de media mijn gedeeltelijk afscheid bekend maken.”
Maar de TV-presentator bij Play Sports, samen met Joël Roelants en Gert Vermersch, hangt de micro niet volledig aan de haak.
“TV is een ander medium. Het vergt voorbereiding op zaterdag, maar op zondag is het gewoon twee keer twee uur aandachtig blijven. We kregen ook de MX2 live op het scherm. Daar heb ik jaren voor gelobbyd. Fysiek is TV gemakkelijk te behappen. We zitten in een beschermde omgeving. Trouwens, we komen nu recent ook in beeld, na afloop van een GP. Nieuw voor ons en voor Play Sports. Ook team- of clubpresentaties zal ik met plezier doen. Zoals onlangs nog de Brad Lackey bijeenkomst, dat was nog eens een ervaring.”
MXWORLD: “Maar zijn er evenementen die je van commentaar blijft voorzien?”
“Ik heb een aantal organisaties zoals onder andere Markelo, Zuidbroek en Orp-Le-Grand mijn woord gegeven. Dat zijn clubs waar ik in de loop der jaren toch een band mee heb opgebouwd. Er zit trouwens nog een enorme verrassing aan te komen. Helaas nog top-secret. Onze zoon Bart is ondertussen ook actief, maar hij blijft low profile. En als hij belet is, wil ik graag over nemen op een regiocross in Nederland. Daar is er geen overaanbod aan reeksen zoals hier in Vlaanderen. Je bent er om 17.00 uur klaar.”
MXWORLD: “Bang voor het zwarte gat?”
“Welnee jong. Toen ik met pensioen ging heb ik daar – heel even - aan gedacht. Maar het leven is alleen maar meer hectisch geworden. Ik hou me bezig met MXWORLD.BE en dat is al zeker twee dagen werk in de week om die up-to-date te houden. Ongeacht wat ze me vragen, als het crossgericht is zal ik graag helpen. Ik speel ook nog basgitaar in twee rockbands, dus wekelijks repeteren. Bovendien doe ik af en toe nog een invalbeurt bij andere bands. Ik moet nog ongeveer 30.000 boeken lezen. Verder schrijf ik in de winter arrangementen uit voor basgitaar. En mijn muziekcollecties is echt giga. Bovendien ben ik – ik geef het toe – een beetje verslaafd aan social media. Ik kan er mijn hart luchten met onderbouwde kritiek. Ik ben altijd tot tegenspraak bereid. Ik durf zelfs de discussie aanjagen. Vaak is het al voorbij 22.00 uur, eer ik voor TV ga zitten. Ook wel omdat tot die tijd mijn madam over het ‘kaske’ mag beschikken. Ik ga zelden voor 02.00 uur te bed.”
MXWORLD: “Ga je het missen?”
“”Weet ik niet, dat zal moeten blijken. Het is tenslotte niet niks, 41 jaar achter je laten. En ik ben niet helemaal weg uit de sport die me enorm veel heeft gegeven, van mijn eerste cross bij BLM in Retie tot en met de laatste wedstrijden. Ik ben zonder enig diploma bij de TV geraakt. Daar ben ik trots op ook. En zo blijf ik gedeeltelijk op de eerste rij zitten.”
MXWORLD: “Sterke verhalen?”
“Nee, niet echt. Of eigenlijk elke wedstrijd, waar wel iets te beleven viel. Alleen, ik ben op zo’n wedstrijd vaak zo geconcentreerd bezig dat ik na afloop niet eens wist wie er gewonnen had. Dat kwam wat later wel weer terug in het geheugen. Belangrijk vindt ik dat ik geen enkele slechte ervaring heb mee gemaakt. Een keer dacht ik dat ze me een oor gingen aan naaien. Dat was bij een groots opgevatte Supercross in Arnhem. De Italiaanse organisator had de boel helemaal fout aangepakt. Hij wilde het op zijn Amerikaans doen. Een paar top Amerikanen tegen Romain Febvre en de winnaar Tim Gajser. Maar de Italianen moesten zelfs na afloop een beker gaan zoeken voor de winnaar. Hun programma sprak niet aan, begon veel te laat en was veel te snel gedaan. Ik had mijn stinkende best gedaan, in drie talen, maar ze lieten me aan mijn lot over. Tot ik tegen de secretaresse sprak van een paar Mac Books mee naar huis te nemen tot ze kwamen afrekenen. Afijn de baas kwam er bij en toen ik hem het verhaal vertelde van water bij de wijn, was het zo gepiept. Voor de rest ben ik overal correct behandeld.”
MXWORLD: Toch een anekdote graag om af te sluiten.”
“Allé vooruit dan, maar dan over momenten die me echt geroerd hebben. De eerste keer was dat toen ik de kinderen van Eric Geboers langs me had in 2018. Ik had een herinneringstekst opgemaakt, heel kort maar. Organisator Johan Boonen kwam vertellen dat de kinderen Maxine en Jeff op de cross waren. Ze kwamen naar de commentaarpost en ze gingen langs me zitten toen ik de tekst voor las. Je kon op de Heeserbergen een speld horen vallen. Een tweede feit gaat diezelfde richting op. Ik was als gastspreker gevraagd op de benefiet van Joël Roelants, na zijn ongeval. Ik ken Joël als iemand die zijn emoties niet gauw toont, maar op het podium zag ik hem breken, en ikzelf brak dus ook. Ook daar bleef het even oorverdovend stil. Dat we even later in dezelfde commentaar positie zaten lag voor de hand. Zowel bij Motors TV als nu bij Play Sports.”